Je crois en l’homme qui fera la découverte.
Je crois en l’effroi de l’homme qui fait la découverte.
Je crois en son visage livide,
en sa nausée, sa sueur froide.
Je crois en ses notes brûlées,
brûlées jusqu’aux cendres,
brûlées jusqu’à la dernière.
Je crois en la dispersion des chiffres,
leur dispersion sans regrets.
Je crois en la hâte de l’homme,
en la précision de ses gestes,
et en son libre arbitre.
Je crois en la destruction des tables,
le déversement des liquides,
l’extinction du rayon.
J’affirme qu’on y parviendra,
qu’il ne sera pas trop tard,
et que la chose se fera sans témoins.
Personne n’en saura rien, j’en suis certaine,
ni la femme, ni le mur,
ni l’oiseau : sait-on jamais ce qu’il chante.
Je crois en la main suspendue,
je crois en la carrière brisée,
en des années de travail pour rien.
Je crois en un secret emporté dans la tombe.
Ces mots planent très haut au-dessus des formules.
Ne cherchent nul appui sur un quelconque exemple.
Ma foi est forte, aveugle, sans aucun fondement.
*
Odkrycie
Wierzę w wielkie odkrycie.
Wierzę w człowieka, który dokona odkrycia
Wierzę w przestrach człowieka, który dokona odkrycia.
Wierzę wbladość jego twarzy,
w mdłości, w zimny pot na wardze.
Wierzę w spalene notatek,
w spalenie ich na popiół,
w spalenie co do jednej.
Wierzę w rozsypanie liczb,
w rozsypanie ich bez żalu.
Wierzę w pośpiech człowieka,
w dokładność jego ruchów,
w nieprzymuszoną wolę.
Wierzę w utłuczenie tablic,
w wylanie płynów,
w zgaszenie promienia.
Twierdzę, że to się uda
i że nie będzie za późno,
i rzecz rozegra się w nieobecności świadków.
Nikt się nie dowie, jestem tego pewna,
ani żona, ani ściana,
nawet ptak, bo nuż wyśpiewa.
Wierzę w nieprzyłożoną rękę,
wierzę w złamaną karierę,
wierzę w zaprzepaszczoną pracę wielu lat.
Wierzę w sekret zabrany do grobu.
Szybują mi te słowa ponad regułami.
Nie szukają oparcia w jakichkolwiek przykładach.
Moja wiara jest ślepa i bez podstaw.
***
Wisława Szymborska (1923-2012) – De la mort sans exagérer (Fayard, 1996) – Traduit du polonais par Piotr Kamiński.